De tijden waren zwaar toen de lezingen van dit weekend werden geschreven in Bijbelse tijden. Aan het einde van het kerkelijk jaar houdt de Kerk ons apocalyptische beelden voor. Niet om ons bang te maken, maar om ons te helpen ons bewust te worden van ons eigen einde. De voorstellingen die de bijbelse schrijvers gebruiken zijn natuurlijk beelden uit hun tijd en gekleurd door hun ervaringen. Het zijn geen toekomstvoorspellingen, maar beelden die tot bezinning uitnodigen.
Als we in de vieringen van dit weekend ons bezinnen op wat die schrijvers wilden vertellen dan valt één ding bijzonder op: Wat er ook gebeurd is in die zware tijden, het geloof in een God die redt blijft onwankelbaar overeind. Dat is het wat ook in onze ‘zware tijden’ troost en kracht kan bieden. Wij geloven in een God die redt, ook al neemt die redding lang niet steeds de vorm aan die we zelf hadden gedacht en misschien wel gehoopt.